Bužimljani se sjećaju jedne od svojih brojnih pobjeda iz perioda agresije na našu zemlju. Pobjede koja nije obična, nego junačka i epska. To je oslobodilačka akcija “Munja 93”, koju je izvršila 105. bužimska udarna muslimanska brigada, kasnije poznata kao 505. viteška bužimska motorizovana brigada, na čelu s njenim slavnim komandantom Izetom Nanićem.
Vijest o pobjedi koju su tog 11. januara 1993. godine izvojevali bužimski borci odjeknula je Bosnom i Hercegovinom poput groma. Priča o ovoj pobjedi nadahnjuje čovjeka i budi uspavani patriotizam. Zato i zaslužuje da bude zapamćena i dostojno obilježena.
Akcija “MUNJA 93” je pripremana u strogoj tajnosti i samo su direktni učesnici znali pojedinosti, ali ne i sve što se akcije tiče.
Za izvođenje napada formirano je šest borbenih grupa sa ukupno 360 boraca i starješina.
.png)
Napad je otpočeo tačno u 06.00 sati 11. januara 1993. godine na potezu Ćorkovača – Nikolića glavica – Adamovića glavica Landupi – škola Banjani Kedića glavica (tt 450).
Dvije borbene grupe ubačene su na pravac Kruška – Bulećeni. Iza četničkih položaja ubačene su specijalne jedinice “HAMZE” i “GAZIJE” (ojačane odjeljenjem iz bosanskokrupske brigade) preko objekta Kurijen, južno od Kukuljice i na pravcu prema selu Bulećani sa osnovnim zadatkom da spriječe prolaz agresorskih interventnih snaga prema prednjem kraju odbrane, te sprečavanja povlačenja sa prednjeg kraja u dubinu teritorije.
Ostvaren je planirani faktor iznenađenja, jer su borbene grupe na znak jedinstveno i istovremeno udarile na sve vatrene tačke agresora, a ubacivanjem u zaleđe potpuno su odsječene četničke jedinice na prednjem kraju i statvljene u okruženje. Na prednjem kraju agresor je imao ojačani bataljon iz Novigradske brigade, dobro utvrđen i naoružan. Kada uzmemo u obzir činjenicu da je jedan dio boraca 105. brigade u akciju krenuo sa desetak metaka i lovačkim naoružanjem, moramo se zapitati da li je moguće da 360 slabo naoružanih boraca može poraziti ojačani bataljon?
Ako razmišljamo logikom vojnika koji primjenjuje šablonsku taktiku ratovanja, onda je to nemoguće. Međutim, tajnost priprema, osposobljenost, veliki moral, faktor potpunog iznenađenja i odlučnost rezultirali su velikim uspjehom. Bliži zadatak je veoma brzo obavljen i uspostavljena je linija odbrane. Žestoke borbe su se vodile u rejonu Banjanske škole, Kedića glavice, Lovrića ali i u dubini oko sela Bulećani, prenosi Historija.ba.
U borbama je poginulo oko 150 neprijateljskih vojnika, zarobljene značajne količine naoružanja i municije i četiri agresorska vojnika. Od ratnog plijena treba izdvojiti top ZIS 76 mm, PAT 20/3, PAT 20/1, dva minobacača 120 mm, sedam minobacača 60 mm, tri BST-a, oko 170 automatskih i poluautomatskih pušaka, granata različitih kalibara i municije. Posebno treba izdvojiti i silovite kontraudare srbočetničkih snaga koje su trajale sve do kraja mjeseca januara ali su hrabri borci 105. brigade uspjeli obraniti zaposjednute položaje, pa je agresor odustao od te namjere već je nastavio sa granatiranjem naseljenih mjesta i prednjeg kraja naše odbrane.
Dostignuti položaji se nisu mijenjali do slijedeće ofanzivne akcije ovih boraca. U ovim borbama poginulo je 17 naših boraca, 38 ih je ranjeno, a teško je ranjen jedan od najboljih komandanata bataljona Hasan Musić-Musa koji je podlegao zadobijenim ranama desetak dana kasnije u RMC Bihać.
(bosnainfo.ba/stav.ba)
